به گزارش افکارنيوز، اينبار اوضاع تا حد زيادي متفاوت است. آخرين سفر استاني اش چندان رضايت بخش نبوده او از همين حالا با شعارهاي اعتراضي مردمي که به استقبالش آمده اند مواجه مي شود. آنچه در آذرماه 1383 براي سيد محمد خاتمي پس از 6 سال در دانشگاه تهران رخ داد اينک براي حسن روحاني پس از 3 سال در ميان مردم اتفاق افتاده است. او خطاب به مردمي که سخنانش را قطع کرده و شعارهاي اعتراض آميز مي دادند گفت: «خب... گوش نمي‌کنيد و مدام شعار مي‌دهيد. با اين شعارها که مشکلات حل نمي‌شود. با شعر که مسائل برطرف نمي‌شود».

او همچنين گفت:" عده اي از قطع دست متجاوزان به اموال مردم و سوء استفاده کنندگان از تحريم نگرانند." و در واکنش به ماجراي افشاي فيش هاي حقوقي کلان از سوي رسانه هاي اصولگرا گفت: "با بزرگ کردن تخلف عده اي اندک و انتشار چند فيش حقوقي، مردم دزدي هاي ميلياردي در گذشته را فراموش نمي کنند." سخنان او اندکي هم بوي تهديد مي داد. برادرش اين روزها تحت فشار شديدي از سوي چند رسانه اصولگرا قرار دارد. حسين فريدون به مشايي دولت يازدهم تبديل شده با اين تفاوت که روحاني مانند احمدي نژاد بناي دفاع صريح از اطرافيانش را ندارد. او مي داند در چنين بازي خطرناکي دولت يکسره بازنده است. آن هم دولتي که کمتر از يکسال مانده به انتخابات با انتقادات فزاينده اي نسبت به وضع اقتصادي و معيشتي مردم مواجه است. ورود احمدي نژاد به انتخابات مي تواند وضعيت جديدي براي روحاني بوجود بياورد. او و اطرافيانش تا امروز با کليد وازه "خوردند و بُردند" ضعف ها را به گردن دولت قبلي انداخته اند اما در آستانه انتخابات دولت روحاني ديگر دولتي تازه نفس نيست. دولتي است که 4 سال از روي کار آمدنش گذشته و يک برجام بي فايده و يک پرونده فيش و فريدون هم زير بغل دارد. به همين دلايل به نظر نمي رسد که رئيس جمهور به اين زودي وارد فاز افشاگري بشود. او خواهد کوشيد از برخوردهايي که در زمينه فيش هاي حقوقي انجام داده به مردم گزارش بدهد. ترجيح مي دهد بي آنکه رسانه هاي منتقد را عصباني کند متقاعدشان کند که جنبه هاي مثبت برجام را هم ببينند وضعيت او ابداً مانند احمدي نژاد نيست که با فريادهايش جماعتي دلخوش شوند. روحاني سياستمداري است که ترجيح مي دهد همه را راضي نگه دارد کاري که به نظر مي رسد هر چه بيشتر به ارديبهشت 96 نزديک مي شويم دشوارتر از پيش خواهد بود.

مجيد عليزاده